نامت .
شوق شکوفتن  غنچه های بی قرار دل را.
؟سرشار می کند؟
نامت.
قدقامت نسیم است و .
. اقتدار کوهسار.
و من بی اعتنا به هیاهوی کوچه های سنگی.
طرب نامه نامت را..
 در باور شکسته سکوت جاری می کنم.
ای شکفته چون بهار؟..
در باور پاییزی ام .
میخوانمت به لجه بومی دلم.
در بی نهایت کهکشان.
می جویمت ..
 چونان آهوی سرگردان در دشت های دور؟..
مرا به جرعه ای از جام نگاه خویش..
 میهمان میکنی؟؟..
میخواهم از مرور یاد تو.
دریا شوم؟؟

 سالتان بهاری

شاخه عمرتان تنومند

پیوندتان با بهار و مهربانی همیشگی

تا دیداری بدرود

کمترین همتون.سلطان عشق(عزت اله)

یا علی

 گرنه ابشار ببخششی

نم نم نوازشی ببار..

...ورنه دیر می شود دیر؟