قصه اغاز شد 
و لیلی مرد.؟ 
همیشه اغاز قصه مرگ لیلی بود. 
کاش اینگونه نبود . 
خدا گفت 
هیچ کس جز تو قصه ات را تغیر نخواهد داد 
لیلی قصه ات را عوض کن. 
لیلی اما میترسید 
لیلی به مردن عادت داشت 
تاریخ به مردن لیلی خو کرده بود 
خدا گفت لیلی عشق میورزد تا نمیرد 
دنیا لیلی زنده میخواهد 
لیلی اب نیست لیلی اشک نیست 
لیلی معشوقی مرده در تاریخ نیست 
لیلی زندگیست لیلی زندگی کن. 
اگر لیلی بمیرد 
دیگر چه کسی لیلی به دنیا بیاورد 
چه کسی گیسوان دختران عاشق را ببافد. 
چه کسی طعام نور را در سفره های خوشبختی بچیند 
چه کسی غبار اندو را از تاقچه های زندگی بروبد 
چه کسی پیراهن عشق را بدوزد 
لیلی قصه ات را دوباره بنویس 
و لیلی به قصه اش بر گشت 
اینباراما نه بقصد مردن. 
که به قصد زندگی کردن 
آن وقت بیاد اورد که تاریخ 
پر بود از لیلی های 
گمنام.
.....................................................
اشتباه از ما بود

که خواب سر چشمه را

در خیال پیاله میدیدیم.


دستهامان خالی

دلهامان پر

گفتگوهامان  مثلا یعنی ما
حالا دیگر مهم نیست

 که تشنه با رویای اب میمیریم.

از خانه که میایی

یک دستمال سفید

و تحمل طولانی بیاور
احتمال گریسن ما

 بسیار است.

...............................................