من کيستم، من که بودم، که خواهم بود..

من سکوت شکسته ام..من سايه اي سرد بودم،

و با تو آسمان را لمس خواهم کرد.

تکاپوي من و کاغذ. تلاشي براي بيان حسي است که تو به من داده اي.

کوچک است دستان من براي بيان بزرگي تو. تمام زبان ها،دفترها و بودن ها..

براي بيان تو کم رنگ است.

هيچ چيز مرا بيان نمي کند و تو را ترسيم..

تنها مي دانم که خوبم و با تو خوب تر خواهم بود.

مي دانم که تو را دوست دارم و نخواهم جز تو هر آنچه که هست..

آري ديوار تنهايي من در اين گذرگاه امروز فرو ريخته.

و خزان من به غربت رفته.

تو زمستان روح خسته مرا مي راني.

آري من امروز دوردست ترين افق ها را مي شنوم.

و باز هم سکوت..

سکوت هاي طولاني من $("div.commhtm img").each(function () { if ($(this).attr("em") != null) { $(this).attr("src","http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/"+$(this).attr("em")+".gif"); } });