• وبلاگ : نازنين غزل غزل داد
  • يادداشت : اي همنورد وادي شبهاي بي كسي...
  • نظرات : 0 خصوصي ، 26 عمومي

    • نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + روح زندگي 

    ميگن هر كسي يه گمشده اي داره و زمانيكه اون

    گمشدش رو پيدا كنه

    ميتونه به آرامش برسه. اما مگه

    ميشه تو اين دنياي به اين بزرگي هر

    كسي بتونه گمشدشو پيدا كنه.

    آخه چه جوري امكانش هست

    اگر كسي اشتباه گمشدي يكي

    ديگه رو صاحب بشه تكليف چي؟

    اگه كسي گمشديه خودش

    رو پيدا كنه اما دست تقدير

    نذاره بهم برسن اون وقت چي؟

    اگه كسي هيچ وقت گمشديه

    واقعي خودش رو پيدا نكنه چي ميشه؟

    يا اگه كسي گمشده خودش رو

    پيدا كنه اما اون گمشده؟

    چه سخت ميشه زندگي وقتي

    كه به كسي دل ببني و بعد دست تقدير

    اون رو ازت جدا كنه

    چه سخت ميشه زندگي وقتي

    كه مجبور بشي دريچه دلت رو به

    روي زيباي اون ببندي

    چه سخت ميشه وقتي كه

    تنها باشي بدون يار و دلدار باشي

    چه سخته نتوني عاشق بشي

    و سخت تر از اون وقتي هست كه

    بخواي عشقت رو فراموش كني

    مگه زندگي بدون

    عشق هم ميشه؟

    كسي كه بخواد

    بدون عشق زندگي

    كنه چه زندگي سردي داره

    براي آدماي بي يار شبا

    ستاره ها ميشن همدم

    خونه كوچك دلاي

    تنهاشون اگه اين ستاره ها

    نبودن اونا ميشدن بيمار